Барои зани осиёӣ, зан хеле боллазату шањдбори ва пухтааст. Бо тамоми ночиз будани сохти вай, хар ва пойҳои вай дар ҳолати гаҳвора олиҷаноб ба назар мерасанд! Ва ғайр аз таҷриба, хандовар ва бе комплексҳо. Кӣ аз хурсандӣ бо ӯ даст кашид? Аҷиб ин аст, ки он мард ҳеҷ гоҳ нишон дода нашудааст, магар он ки шумо наздики дикки ӯро ҳисоб накунед! Пас, чӣ асосе дорад, ки ин писар аст?
Ин аст он чизе ки ёвари шахсӣ барои он аст, ки ҳамеша дар он ҷо бошад, вақте ки сардор мехоҳад, ки вай бошад. Ва он чизеро, ки ӯ талаб мекунад, иҷро кунад. Ин мард хост, ки шиддатро рафъ кунад — ёрдамчй дар наздаш буд, бе дудилагй ва аз вай истифода бурд. Ба кавли фарьёду охи у хулоса мебарорад — ин кор ба у маъкул аст!
Духтарон, биёед боз ин корро кунем.